JEWELS: GEEF NOG GUL EN GAAT DAT ZIEN!
‘Adopteer een tutu’ vroeg de voorzitter van de Vrienden van het Nationale Ballet, Marcelle Kuiper, op 13 maart 2006 aan vrienden en abonnementhouders. Zondag 3 september 2006, bijna een half jaar later, mogen we tevreden zijn. Er is ruim € 35.000 geschonken. Het is tijd voor een feestje.
De zwarte doos van het achtertoneel is veranderd in een sfeervol verlichte ruimte. Chique receptietafeltjes gehuld in dramatisch rood met wit wachten op de gasten. Stralend middelpunt is de elegante groene tutu en het ‘justaucorps’ voor de danser. Ongeveer 150 mensen druppelen binnen. Kinderen, vrouwen of mannen: allemaal grijpen ze hun kans om de tutu en het mannenkostuum van dichtbij te bekijken, aan te raken of er een foto van te maken.
Gulle Gevers Gilde
We zijn op de bijzondere bijeenkomst voor het ‘Gulle Gevers Gilde’, zoals Marcelle Kuiper de aanwezigen zal aanspreken. Allemaal hebben ze een stukje of zelfs een hele tutu gekocht. De Nel Roos Dansers, een groep oudere ex-dansers, amateurs en dansdocenten die nog elke vrijdag balletles hebben, gingen net zo lang met de pet rond tot ze € 100 rond hadden. Een andere gulle gever betaalde zijn solistentutu in vijf termijnen. De actie is meer dan geslaagd.
Tegenwicht aan lelijkheid
Ted Brandsen is om meer dan één reden blij met het succes van de actie. Het zijn namelijk moeilijke tijden voor het ballet. In deze wereld van vervlakking en commercialisering delft het creëren van abstracte en verhalende schoonheid door dans makkelijk het onderspit. Brandsen vindt het een mooie gedachte dat de aanwezigen door hun gift tegenwicht hebben geboden aan de lelijkheid en de schoonheid van Jewels mogelijk maken.
Het is de eerste keer dat alle drie de delen van Jewels in Nederland worden opgevoerd. Juist daardoor wordt het geniale van Balanchine zichtbaar. Het ene stuk leidt naar het andere. Brandsen hoeft er niet zo lang over te praten. De ‘gulle gevers’ zullen later een repetitie zien. “U mag in onze keuken kijken als adoptief ouders van de kostuums.”
Puur handwerk
Oliver Haller, hoofd kostuumafdeling van het Nationaal Ballet en geestelijk vader van de actie, vertelt waarom de kostuums zo duur zijn. Het schootje van het mannenjasje bijvoorbeeld is één week werk. De borduursels vergen per tutu 60 uur. In het atelier Das Gewand in Düsseldorf zijn 23 mensen enkele maanden bezig geweest met het maken van de kostuums. En dan hebben we het nog niet over de materialen, de bandjes, de stenen en het tule. Lees daarover het interview met Haller in het Vriendenbulletin van voorjaar 2006.
And the winner is…
Onder allen die een (puntje) tutu hebben geadopteerd is het proefmodel van de groene tutu verloot. Het wordt even heel stil in de zaal als Marcelle Kuipers de envelop open maakt: de heer R. P. Alofson is de winnaar. “Yes!!!” straalt de meester-goudsmid en meester-zilversmid, die vanaf nu dit juweel in zijn atelier kan zetten.
Belofte
In een bijna lege zaal kijken de Gulle Gevers naar wat ze vanaf 8 september 2006 kunnen verwachten. Een repetitie van Emeralds in de derde bezetting en een kostuumdoorloop door de tweede. De eerste solisten dansen op de Haagse Uitmarkt. Welke bezetting dan ook: het Nationaal Ballet geeft altijd kwaliteit.
Na afloop is er nog een ‘photoshoot’ voor de tutukopers met de solisten in kostuum, een tastbare herinnering.
Het feestje is voorbij, het feest moet nog beginnen. Zorg dat u Jewels ziet.
