Boekimpressies

Columns

Over Ballet

Peter Leung

Te veel ideeën om uit te kiezen

Geboren in Engeland op 29 februari 1980, kreeg Peter zijn dansopleiding aan The Royal Ballet School. Na zijn afstuderen in 1998 startte hij bij het Munich State Ballet; in 2003 kwam hij bij Het Nationaal Ballet. Er is bijna geen ballet te noemen waar hij sinds die tijd niet in heeft gedanst. Ook de lijst van choreografen die hij heeft gedanst is aanzienlijk: Forsythe, Teschigawara, Mats Ek, Kylian, Lucinda Childs, Michael Schumacher, Hans Van Manen.

Sinds 2003 is Peter een regelmatige gast in de Nationaal Ballet Workshops die op instigatie van Ted Brandsen voor jonge choreografen worden georganiseerd. In 2003 zagen we The Umbrella, in 2005 Relative Position, in 2006 The Space Between Words en vorig jaar Solo Pas de Deux. Heel verschillend werk dat zich vooral kenmerkt door een eigenzinnig bewegingsidioom. Behalve voor de dansworkshops van Het Nationaal Ballet heeft Peter voor zeer uiteenlopende opdrachtgevers gewerkt (zie onderaan).

Magritte en verder

Op het moment dat ik Peter Leung spreek worstelt hij zichtbaar met alle opties en mogelijkheden die in het maken van een nieuwe choreografie besloten liggen. En met het gewone werk. Hij danst in Giselle, repeteert met Dumais aan haar nieuwe stuk en tussendoor werkt hij aan zijn eigen werk. "Een choreografie maken vergt een ander soort energie. Het is prettig om creatieve ideeën om te zetten in werkelijkheid. Als danser heb je natuurlijk ook creativiteit nodig, maar je blijft de passen van iemand anders dansen. Dat is een beperking. Waar ik op het moment wel veel van leer is van het instuderen van het nieuwe werk van Dumais. Zoals zij de dansers in het proces betrekt is heel inspirerend. In het choreograferen kan ik mijzelf kwijt, al is de tijd een probleem. Of beter gezegd: het gebrek aan tijd. Er is eigenlijk geen tijd om te repeteren, er is in feite geen studiotijd, er zijn in principe geen dansers. Wij vechten voor de tijd en zijn zo blij dat er dansers zijn die hun tijd aanbieden. We vechten ook tegen de moeheid. ”

Alle vijf choreografen werken met dezelfde decorontwerpster: Ellen Windhorst. Een zeer getalenteerde vrouw, die onder meer assisteerde bij de decors voor Coppelia. En ook dat maakt weer veel ideeën los bij Peter.
“Ik wil iets doen met Magritte. Het surrealisme. In mijn eerste stuk Umbrella heb ik de wolken gebruikt. Dat had iets cartoonachtigs. Ik wil nu meer ruimte geven aan de theatrale aspecten. Meer zoals de figuren in de opera, in de opera wordt er op een andere manier van het podium gebruikt gemaakt. Misschien moet ik de dansers ook meer ‘karakter’ geven. Of wellicht zouden ze meer kleren aan moeten hebben, zodat mensen eerder het gevoel hebben dat zij het zelf zouden kunnen zijn. Tegelijkertijd vind ik sommige filmmakers ook erg inspirerend. Lars van Trier bijvoorbeeld, in Dogville. Dat is een heel innovatieve film waarin het beeld ook op een toneel lijkt. Er zijn te veel mogelijkheden. Ik vind het leuk om verschillende media of kunstvormen met elkaar te mengen. Eerder heb ik mij ook laten inspireren door Dr. Oliver Sacks ‘The Man who mistook his wife for a hat’. Een van de onderwerpen die Sacks aankaart is het verliezen van bewust gevoel over je lijf of ledematen. Dansers zijn elke dag juist bezig dat bewustzijn aan te scherpen. In ‘Relative Position’ bijvoorbeeld heb ik geprobeerd iets te laten zien over dit bewustzijn van je ledematen in de ruimte. Wat is je arm aan het doen als je ‘m achter je rug houdt en ben je je daar bewust van? In mijn nieuwe stuk blijf ik dit bewustzijn onderzoeken. Bovendien gebruik ik het als metafoor voor alles waar we langzaamaan ongevoelig voor worden en dus niet meer bewust van zijn”.

Muziek en beweging

Qua muziek lijkt het even of Leung alles helemaal duidelijk heeft. “Het wordt in elk geval muziek van Dimitri Shostakovitch. Ik ga delen gebruiken van een pianotrio en een deel uit het quintet voor piano en strijkers. En Bach, de sonata voor viola da gamba en klavecimbel.” Maar dan komt de man met alle ideeën toch weer om de hoek kijken. “Wat ik ook zo mooi vind is wat Woody Allen in een van zijn films doet met een dialoog tussen een man en een vrouw. Daar heeft hij helemaal geen muziek onder gezet. Dat is ook een spannend gegeven. Als je het goed bekijkt is het maken van het materiaal, het verzinnen, eenvoudig. Maar dan begint het pas. Je moet het gaan vormgeven, je moet kijken wat qua beweging werkt. Dat kost heel erg veel tijd. Weet je wie daar trouwens fantastisch in is? Charlotte Chapellier. Die heeft daar zo’n goed oog voor... als het een danser niet lukt met een pas heeft zij altijd een idee of een manier om het uit te leggen, waardoor iemand die pas wel onder de knie kan krijgen. Ze heeft haar eigen ‘dans steno’ gemaakt, zodat ze het werk ook met anderen kan repeteren. Dat vind ik echt knap.”

Hoe ziet Peter Leung de toekomst? “Voorlopig wil ik nog blijven choreograferen. Ik vind het leuk. Dat houdt nog even niet op. Wat ik ook leuk zou vinden is werken met verschillende mensen die geen danstraining hebben gehad. Ik geloof er sterk in dat iedereen kan dansen en in samenwerking kun je tot heel veel komen. Twee jaar geleden vroeg Valerie Valentine me of ik wilde lesgeven in Dance Street aan kinderen van 13-16 jaar. Ik had al snel door dat vaste pasjes niet zouden gaan lukken. Ik heb toen gewerkt met natuurlijke bewegingen. Dat was leuk. Een hoop geleerd. Dat zou ik dus wel weer eens willen, een keer met de Vrienden van Het Nationaal Ballet?” Misschien dus weer eens hoog tijd voor een Bal des Amis, dit keer onder de bezielende leiding van Peter.

Behalve voor het Nationaal Ballet heeft Peter Leung werk in opdracht gemaakt. In november 2008 heeft hij in samenwerking met het Holland Symphony Orchestra een stuk gemaakt voor de slotceremonie van het India Festival in het Amsterdamse Concertgebouw.
Verder maakte hij ‘Earth’ voor T.N.O Nederland, en, in samenwerking met Soetkin Jacobs, een Pas de Deux voor de opening van de Universiteit van Wageningen. Hij maakte werk voor een televisiereclame voor de Stichting voor Vluchteling-Studenten UAF, “Souk” dat werd uitgevoerd in het Concertgebouw
“From the depths’ in de Rotterdamse Kunsthal, "Project Mesh" uitgevoerd in Dance Street en "Painting Slow Air" voor de Suddeutsche Newspaper Fashion Show.
Peter zet vrijwel al zijn werk op YouTube als het beschikbaar is.

De muziek:
Sonata voor Viola da Gamba en Harpsichord No. 1 in G, BWV 1027: III. Andante – Bach;
Quintet for Piano and Strings in G Minor, Op. 57: IV. Intermezzo: Lento – Shostakovich;
Trio voor Piano: viool & Cello, No. 2 in E Minor, Op. 67: III. Largo – Shostakovich.

terug naar beginpagina